Boekverslag 'Toen ik je zag'.

Toen ik je zag.

Isa Hoes.

 

 

Mijn mening over het boek:

Het boek over Antonie is erg heftig en confronterend. Dit komt misschien ook wel omdat het een waargebeurd verhaal is. Tijdens het lezen van dit boek besef je je dat Isa en Antonie het beide niet gemakkelijk hebben gehad. Je ziet dat het leven als BN’er soms best moeilijk kan zijn. Antonie voelde zich heel erg onzeker en had vaak last van depressies. Isa vindt het moeilijk om hem te begrijpen en heeft het ook erg druk met haar eigen carrière. Ik vind het heel erg knap hoe Isa hiermee geprobeerd heeft mee om te gaan. Ook vind ik het knap dat ze dit met iedereen heeft willen delen en er een boek over heeft geschreven. Het verhaal is duidelijk verteld en hierdoor is het boek gemakkelijk te lezen.
Ik denk dat dit boek me het meeste geraakt heeft als ik terugkijk op de andere boeken die ik gelezen heb.

Samenvatting:

De ondertitel van het boek is ‘Mijn leven met Antonie’, dus start Isa Hoes nog voor hun eerste ontmoeting en vertelt ze over hoe ze de bewuste keuze maakte om te gaan acteren, hoe Antonie per ongeluk in het vak rolde en hoe ze elkaar leerde kennen op de set van Goede Tijden, Slechte Tijden.

Ze hebben een turbulente relatie. Niet zozeer doordat ze niet bij elkaar passen, maar omdat ze onder bijzondere omstandigheden leven. Als hun relatie uit komt, is het voorpaginanieuws voor de roddelbladen, en Antonie is zo populair onder de fans van GTST, dat ze niet normaal over straat kunnen.
Af en toe is Antonie een tikje neerslachtig en uitgeblust, maar dat is niet zo heel erg vreemd met zo’n hectisch leven. Als ze beiden uit GTST stappen, gaat het direct beter en komen ze in rustig vaarwater terecht. En als ze wel weer overlopen hebben ze een makkelijke manier gevonden om hun rust weer te pakken; ze gaan op vakantie.
Als acteur heb je een onvoorspelbaar leven. Het ene moment zit je maanden op de bank, en dan opeens moet je verschillende klussen met elkaar zien te combineren. Isa kan hier redelijk goed mee omgaan, maar Antonie niet. Hij heeft vaker last van neerslachtige buien, en is alleen maar moe. Op feestjes en premières laat hij zich van zijn beste kant zien, maar daarna stort hij in.
En dan komt All Stars voorbij. Antonie is direct enthousiast en de film wordt een groot succes. Het grootste succes voor Antonie zelf is dat hij eindelijk iets met een van zijn grootste passies mag doen; muziek. Als Hero scoort hij met ‘Toen ik je zag’ een enorme hit, en samen met Isa en een band, reist hij langs verschillende kroegen en clubs.
Het is een topjaar. Maar door het gebrek aan rust, stort Antonie in. Dus gaan ze weer op vakantie en volgt Antonie allemaal vage “therapieën”. Naar een echte arts wil hij niet, Antonie is er van overtuigd dat het probleem wel meevalt, en dat hij door massages, rebirthen, floating, reiki en shiatsu weer beter in zijn vel komt te zitten.
En ergens heeft hij gelijk, want zijn vreemde buien gaan altijd weer over. En dan is Antonie de perfecte man. Hij werkt hard, hij is lief voor Isa en ze praten erover om een kindje te nemen. In 1998 wordt Isa zwanger. De zwangerschap is zwaar, en vlak voor de bevalling slaat Antonie door. Maar zoals altijd gaat deze bui snel voorbij en na de bevalling blijkt Antonie een geweldige vader te zijn.
Hun levensgeluk lijkt compleet, maar Antonie heeft steeds vaker last van buien en hun relatie wordt steeds zwaarder. Antonie lijkt nog maar twee standjes te hebben; of hij ligt uitgeput in bed, of hij stuitert als een dolle rond. Hij kan en wil niet met Isa praten over wat er met hem omgaat, en Isa kan en wil niet met haar vrienden en familie praten over hoe haar relatie kapot gaat.
Op basis van een boek kun je geen diagnose stellen, maar iedereen die iets weet van psychische ziektes heeft op dit punt van het boek door dat Antonie Kamerling manisch-depressief is. En deze ziekte gaat niet weg door een goede massage en een lange vakantie.
Omdat Antonie elke vorm van behandeling weigert, escaleert de boel. Maar het gaat steeds weer voorbij. Er zijn steeds weer korte periodes dat hij gewoon zichzelf is. Dus blijven ze samen en vecht Isa voor hun relatie. Maar in je eentje kunt je niet vechten en uiteindelijk dwingt ze Antonie om toch naar een arts te gaan. Deze arts geeft aan dat hij het vermoeden heeft dat Antonie manisch-depressief is. Een heftige ziekte, maar met de juiste combinatie van medicijnen en therapie, kun je hier prima mee leren leven.
Maar Antonie wil niet. Op 6 oktober 2010 besluit hij zijn leven te beëindigen.

 

Bron: www.pinkbullets.nl

Interview met Isa Hoes.

"Hoe ben je op het idee gekomen om dit boek te gaan schrijven?"

 

"Ik heb niet zelf bedacht om een boek te gaan schrijven over het leven van Antonie. Ik werd door Uitgeverij Artemis & Co gevraagd om hier een boek over te schijven. Dit leek me meteen een goed idee. Ik wilde dit verhaal graag met mensen delen. Een lange tijd had ik het idee dat dit ons geheim was en dat niemand dit hoefde te weten. Ik ben toch blij dat ik dit met iedereen heb kunnen delen en gelukkig begrepen veel lezers wat ik duidelijk probeerde te maken in dit boek."

"Vond je het moeilijk om over Antonie te schrijven?"

"Het was moeilijk om alles terug te halen maar het begin van het boek was het moeilijkst om te schrijven. Het ophalen van de herinneringen deed  pijn, vooral over het begin van onze relatie. De frustraties van Antonie's depressies kwamen gelukkig niet weer boven tijdens het schrijven van het boek. Dat heb ik een plekje kunnen geven."
"Gelukkig kwamen er veel positieve reacties over mijn boek en werd het een groot succes. Hier ben ik best wel trots op."

"Het ophalen van de herinneringen deed pijn, vooral over het begin van onze relatie."

 "Heb je het allemaal kunnen verwerken?"

"Ik denk elke dag nog wel aan Antonie en ben verdrietig dat hij er niet meer is. Aan de andere kant is er na zijn dood een zwaarte van we weggevallen. Er was geen angst meer."
"Ik vind het heel erg jammer dat het briefje dat achtergelaten is door Antonie zo kort is. Ik had graag wat meer uitleg willen hebben, ook voor de kinderen. Ik kan het ze natuurlijk wel uitleggen, maar ik had liever gehad als het Antonie's eigen woorden waren geweest. Ik hoop nog elke dat op een briefje met de post met daarop een uitleg."

"Ik hoop nog elke dag op een briefje met de post met daarop een uitleg."

 

"Hoe sta je nu in het leven?"

"Ik begin me steeds sterker te voelen als na de dood van Antonie. Ik merk aan mezelf dat ik me veel meer open stel, ook voor de mannen. Ik hield ze nog wel een beetje op afstand, maar kreeg er steeds meer interesse in. Inmiddels heb ik me weer opengesteld voor de liefde, ook al is Merlijn het daar niet helemaal mee eens. 'Hij komt er niet in!' Ik heb hem uitgelegd dat ik niet voor altijd alleen kan blijven.

Ik heb nu een huis gekocht in Amsterdam bij het Vondelpark en wil daar zo snel mogelijk naartoe. Ik wil opnieuw kunnen beginnen maar Antonie zal ik nooit vergeten."